In het weekend van 9 en 10 mei waren er 3 vrije dagen. Niet zoveel gedaan moet mijn weg en vertrouwen nog een beetje krijgen. Dorp maar een beetje verkennen. Kom een groepje van 3 kinderen allemaal even schuchter. Op afstand blijven is immers het veiligste. Langzaam komt er contact, blijkt het oudste meisje die ik scaht op zo'n 10 jaar vloeiend engels te spreken. Hoe heet je, ben je getrouwd, waar woon je zijn de eerste vragen.
's Middags maar eens de andere kant van het dorp bekijken. Kom uiteindelijk bij een begraafplaatsje. als ik later terugloop vraag in aan een jongere man of ik er foto's van mag nemen. Geen bezwaar, terwijl hij zij koe die op de begraafplaats het gras maaid wordt verplaatst. Als we allebei klaar zijn vraag hij mij in perfect Tadjiks of ik mee wil thee drinken bij hem thuis in zijn traditionele Parmir huis. Wat onwennig zeg ik ja en volg hem naar zijn huis. Wat, later blijk, zijn jonge zus te zijn wordt opgetrommeld, eieren worden gebakken, brood snijden, thee zetten niet vergeten. Blijkt zijn zus ook beperkt Engels te kunnen spreken. Een eenvoudig gesprek ontstaan. Na ongeveer een uur bedank ik voor het onthaal en ga verder terug naar mijn logies adres.
Begraafplaatsje
Kleine akkertjes en boomgaartjes bij vrijwel alle huizen in het dorp voor eigen gebruik
Kantoortje van de lokale organisatie NUR
1 opmerking:
Wow pap, wat een avonturen zeg! Unieke ervaringen, maak er wat van!
(PS: je whisky is inmiddels op)
Een reactie posten