Het water, waar het vandaan komt

Als aanvang van de dag gaan we kijken naar de kleuterschool waar Marion van den Broek, mijn reisgenote,  haar bijdrage gaat leveren aan haar project.

Voor mij vandaag een eerste kennismaking met de problemen rondom het beschikbare water. Het gebruik van water is geheel afhankelijk wat de bergen leveren. Eerst maar een kijken waar het vandaan komt. We gaan naar de belangrijkste bergstroom die het water voor de negen dorpen moet leveren. Er zijn afspraken gemaakt over hoeveel elk dorp mag “aftappen” maar wat dat kan betekenen zal ik wel zien. We lopen over een smal bergpad langzaam omhoog. Drinkwater wordt van een hoogpunt op de berg afgevangen en via verschillende leidingen naar de dorpen gevoerd.

Het resterende water is voor de bevloeiing van de akkers en boomgaarden in de verschillende dorpen. Op verschillende hoogten wordt een afgesproken hoeveelheid water via open kanalen afgeleid van de bergstroom en langs de berg over grote afstand naar de betreffende dorpen gevoerd.

Afspraken over aftappunten, de duur van de aftapping zijn samen met de lokale Water Users  Organisation ‘Ob-Umed’  (Hope for Water) gemaakt. Zij spelen een belangrijke rol over de vragen en problemen die optreden. In de belangrijke irrigatie maanden juli en augustus wordt dagelijks wel 3  keer de bergstoom en het afvoerkanaal geïnspecteerd. Vrije doorstroom, onaangekondigde afsluitingen van andere gebruikers (we weet immers maar nooit) wat er kan gebeuren. We volgen het hele kanaal langs smalle paadjes en diepe afgronden, 

Kijken naar mogelijk achterstalling onderhoud, halen hier en daar wat afval uit het water , hoe staan de schuiven  ervoor, zijn er misschien illegal ‘activiteiten zichtbaar. Vanaf onze hoge positieve zijn er prachtige vergezichten van het Parmir gebergte en de Parmir rivier met op de achtergrond het toch andere land Afghanistan, zo dichtbij. Bij het dorp loopt het water uiteindelijk via buizen en gootjes door de kleine boomgaarden en over de akkertjes naar beneden. Elk zijn deel.

Voor de lunch worden we uitgenodigd door de directeur van NUR bij hem thuis. Een uitgebreide tafel staat gereed nog onbekende personen schuiven ook aan. Een opvallende verschijning is een oude vrouw die ongeveer vloeiend Engels blijkt te spreken. Ze is lerares Engels geweest in de goede oude tijd met dito opleidingen. De lunch zal dit keer veel langer duren, lange gesprekken volgen.
Uiteindelijk gaat mijn telefoon, Nurgul vraagt of in naar het kantoor van de Water Users Organisation wil komen de aangekondigde vergadering staat op punt van beginnen. Ik tref een 14-tal Parmiri aan, dorpsvertegenwoordigers en een aantal mensen van de organisatie. Ik stel mezelf voor  en verhitte discussies volgen. Het nieuwe verdeelschema wordt besproken, de staat van onderhoud kanalen van de verschillende dorpen, water tekort, teveel afgenomen. Het belang is immers groot.

Het is inmiddels 18.00 uur geworden tijd om deze dag hier maar af te sluiten.