Landelijke sportdag

Jaarlijks vindt er een soort sportstimuleringsdag in Tadjikistan plaats. In het hele land word er plaatselijk in leeftijdsgroepen hardgelopen. Hoe ouder hoe korter, dat treffen wij dan even.In de hoofdstraat ligt een mooi recht stuk asfalt waarop het moet gaat gebeuren. Honderden kinderen en volwassenen verzamelen zich bij het gemeentehuis waar de benodigde toespraken worden gehouden. Als dat achter de rug is vertrekken we naar de verschillende startpunten. Als tweede groep is de oudste groep (wij dus) aan de beurt voor een loop over 800 meter. Circa 25 lopers melden zich en halen allemaal gezond de eindstreep. Na afloop de noodzakelijke huldiging. Marion is bij de oudstegroep dames als 2e geeindigd redden voor een prijs, een oorkonde en een longdrink glazen set. Aan het eind schiet men mij ook nog aan en vraagt naar mijn naam. Ik moet ook voorgesteld worden aan het publiek en krijg als bezoeker uit den vreemde een kadootje in verpakking als aandenken. Het maakt geluid en denk aan een doos met Tadjiekse bonbons. Bij thuiskomst geefik hem aan de moeder van mijn gezin. Uiteindelijk blijkt de inhoud een chineese variant van lego met dito kwaliteit te zijn, het wordt doorgeschoven naar het 2 jarige kind uit mijn gezin. Ik wijs ze nog even op de waarschuwing op de doos, over de kleine stukje, maar weet niet of ze er bij stil staan.