Via via krijgen we het verzoek van een 2-tal studenten of we bereid zijn met hun
te praten. We spreken af bij het kantoortje waar ik de afgelopen weken een
groot deel van mijn werkzaamheden heb gedaan en wachten af wat er komen gaat.
Tot onze verbazing komen er 2 jonge meiden van 20 jaar die niets anders willen
dan Engels met ons praten. Op de universiteit van Khorog krijgen ze wel Engels
maar eigenlijk allen lezen en schrijven. Met ons willen ze het voor de eerste
keer het spreken in de praktijk brengen. We overleggen wat we zullen doen. We
besluiten om naar een verder gelegen dorp te lopen om daar een plaatselijk
museumpje te bekijken.
Onderweg praken we over koetjes en kalfjes, we bezoeken
het het geboortehuis van een Tadjikse vrijheidsstrijder die een belangrijke rol
heeft gespeeld bij de afscheiding van Tadjkistan met Oezbekistan in de jaren
’30 van de vorige eeuw. Na de wandeling terug maken we nog een afspraak voor
een tweede wandeling later die week om verder wat praktijkervaring in het
Engels te geven.
We gaan immers eerst op reis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten